از حضـرت امام علی النقی(ع) نقل شده است كه آن حضـرت شخصی را كه
با عبـدالـرحمن بن يعقوب كه دايی او بـود و از اهل ضلالت به شمار می رفت،
رفاقت و مجالست داشت،منع فرمود.راوی حـديث گـويد: به آن حضـرت عرض
كردم:آن شخص میگويد من با او در عقيده كاری نـدارم هـر چه بگويد،پيـــروی
نمی كنم و خود قائل به آن نيستم.
امام(ع) فرمود:
آيا نمی ترسی از اينكه بلايی بر او نازل شود و به همه شما اصابت كند؟
آياحال آن كس را نمیدانی كه خودش از اصحاب موسی(ع)و پدرش ازاصحاب
فرعون بـود،زمانی كه افراد فرعـون به قـوم مـوسی(ع)رسيـدند،آن شخص از
مـوسی جدا شد تا شايد بتـواند با موعظه پـدرش را هدايت كند.
با همديگر می رفتند و پـدر بر او خشونت و تندی میكرد تا به محلی از دريـا
رسيدند و هـر دو غرق گرديدند.خبر به موسی(ع) رسيد.
فـرمود: «او در رحمت خـداست،لكن چون عـذاب نازل شده به او هم اصابت
كرد و به ناچار عذاب به آنكه نزديک گنهكار است می رسد.
اصول كافی،ج4،ص82